Τι είναι η βουβωνοκήλη;
Στη βουβωνοκήλη, που είναι ο συχνότερος τύπος κήλης του κοιλιακού τοιχώματος, λιπώδης ιστός από το εσωτερικό της κοιλίας ή τμήμα λεπτού εντέρου εξέρχεται μέσω του κατώτερου κοιλιακού τοιχώματος και εμφανίζεται σαν διόγκωση του δέρματος στην δεξιά ή αριστερή βουβωνική χώρα, στην περιοχή, δηλαδή, αμέσως πάνω από τον μηρό και δίπλα στα γεννητικά όργανα. Εκτός από διόγκωση της περιοχής, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ενόχληση, «κάψιμο», δυσφορία ή και πόνο που βελτιώνονται στην ανάπαυση. Στους άνδρες μπορεί να εμφανιστεί και μικρή ή μεγάλη διόγκωση του οσχέου, του σάκου που συγκρατεί τον όρχι. Ενώ η βουβωνοκήλη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, είναι συχνότερη στους άνδρες.
Οι βουβωνοκήλες, ανάλογα με το σημείο της βουβωνικής περιοχής στο οποίο δημιουργούνται, διακρίνονται σε άμεσες (ευθείες) και σε έμμεσες (λοξές).
Οι άμεσες (ευθείες) βουβωνοκήλες προκαλούνται από σταδιακή εκφύλιση του συνδετικού ιστού και εξασθένιση των κοιλιακών μυών κατά τη διάρκεια της ενήλικής ζωής που προκαλείται από έντονη και παρατεταμένη καταπόνηση των μυών της περιοχής, πχ από άρση βαρών, παχυσαρκία και έντονο βήχα.
Στις έμμεσες (λοξές) βουβωνοκήλες υπάρχει εκ γενετής προδιάθεση και είναι πολύ πιο συχνές στους άνδρες από τις γυναίκες. Στο αρσενικό έμβρυο οι όρχεις ξεκινώντας από το εσωτερικό της κοιλιάς κανονικά κατεβαίνουν μέσω του βουβωνικού πόρου στο όσχεο. Μερικές φορές η είσοδος του βουβωνικού πόρου δεν κλείνει όπως θα έπρεπε αμέσως μετά τη γέννηση. Έτσι αφήνει ένα μικρό χάσμα κατά μήκος του βουβωνικού πόρου στο κοιλιακό τοίχωμα. Το λίπος ή μέρος του λεπτού εντέρου ολισθαίνει μέσω αυτού του χάσματος προκαλώντας κήλη.
Επιπλοκές βουβωνοκήλης
Το κυριότερο πρόβλημα (επιπλοκή) που μπορεί να παρουσιάσει μια βουβωνοκήλη, όπως και κάθε κήλη, είναι η περίσφιξη. Μια κήλη, το περιεχόμενο της οποίας παραμένει πολύ καιρό έξω από την κοιλιακή κοιλότητα και παρά τους χειρισμούς δεν μπορεί να επιστρέψει μέσα στην κοιλιά, χαρακτηρίζεται μη ανατασσόμενη. Αυτή η κήλη μπορεί να περισφιχθεί («στραγγαλιστεί») λόγω πίεσης από τους μύες της περιοχής και οιδήματος των ιστών με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η αιμάτωση του περιεχόμενου (λίπους ή τμήματος εντέρου) και αυτό να νεκρωθεί. Αποτελεί σοβαρή κατάσταση που απαιτεί άμεση ιατρική βοήθεια.
Μια περιεσφιγμένη βουβωνοκήλη προκαλεί:
- έντονο πόνο στην περιοχή
- πρήξιμο στην κοιλιά λόγω αδυναμίας προώθησης του εντερικού περιεχομένου
Αν παραμείνει χωρίς άμεση χειρουργική αντιμετώπιση η κατάσταση μπορεί να γίνει απειλητική για τη ζωή του ασθενούς λόγω νέκρωσης και διάτρησης του εντέρου.
Βουβωνοκήλη διάγνωση
Η διάγνωση της βουβωνοκήλης τίθεται κατά κύριο λόγο μετά από εξέταση από τον Ιατρό. Σπανιότερα, μπορεί να χρειαστεί και απεικονιστικός έλεγχος, συνήθως υπερηχογράφημα. Αυτό συνιστάται κυρίως σε παχύσαρκους ασθενείς που μπορεί να μην είναι απολύτως διαγνωστική η κλινική εξέταση.
Όταν τεθεί η διάγνωση της βουβωνοκήλης, ιδίως όταν η πάθηση προκαλεί συμπτώματα, απαιτείται χειρουργική επέμβαση για την αποκατάστασή της. Σε ελάχιστες εξαιρέσεις, που έχουν σχέση κυρίως με την γενικότερη κατάσταση της υγείας του πάσχοντος, μπορεί ο θεράπων Ιατρός να συστήσει συντηρητική αντιμετώπιση και παρακολούθηση.
Αντιμετώπιση βουβωνοκήλης
Η χειρουργική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης είναι από τις πιο συχνές επεμβάσεις χωρίς ιδιαίτερη «ταλαιπωρία» για τον ασθενή με ελάχιστη παραμονή στο νοσοκομείο. Ο σκοπός της επέμβασης είναι να κλείσει το χάσμα στο κοιλιακό τοίχωμα δια μέσω του οποίου δημιουργείται η κήλη. Αυτό παλαιότερα πραγματοποιούταν με διάφορες τεχνικές συρραφής των ιστών γύρω από το χάσμα. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται ειδικά πλέγματα (μπαλώματα) που κλείνουν το χάσμα χωρίς να ασκούν τις πιέσεις και τον πόνο των ραμμάτων. Η δε χειρουργική επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους, ανοικτά ή λαπαροσκοπικά.
Η ανοικτή χειρουργική αποκατάσταση μπορεί να πραγματοποιηθεί με γενική, περιοχική ή επισκληρίδιο αναισθησία. Aναλόγως του μεγέθους της κήλης και της κατάστασης της υγείας του ασθενούς, ο Ιατρός επιλέγει τον καταλληλότερο τρόπο. Πραγματοποιείται με εγκάρσια τομή (μήκους 5-10 cm) στο δέρμα πάνω από την κήλη. Μετά από διάνοιξη των μυικών τοιχωμάτων αναγνωρίζεται το χάσμα και τοποθετείται το πλέγμα, το οποίο και συγκρατείται με ράμματα.
Στην λαπαροσκοπική αποκατάσταση, η οποία πραγματοποιείται με γενική αναισθησία, η κοιλιά γεμίζει με αδρανές αέριο (διοξείδιο του άνθρακα) προκειμένου να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος εργασίας. Mέσω τριών οπών μήκους 5 mm (μια στον ομφαλό και οι άλλες δύο δεξιά και αριστερά του), εισέρχεται στην κοιλιά η κάμερα (λαπαροσκόπιο) και τα χειρουργικά εργαλεία. Η αποκατάσταση της κήλης με την τοποθέτηση του πλέγματος πραγματοποιείται στην εσωτερική επιφάνεια του χάσματος της κήλης, εντός της κοιλιάς του ασθενούς.
Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε λαπαροσκοπική αποκατάσταση γενικά έχουν μικρότερο χρόνο ανάρρωσης και επιστροφής στην καθημερινή δραστηριότητα. Επίσης, αντιμετωπίζουν σημαντικά μικρότερο πόνο. Οι δε πιθανές επιπλοκές, όπως αιμορραγία ή μόλυνση του χειρουργικού πεδίου, είναι σημαντικά ελαττωμένες μετά από τη λαπαροσκοπική προσέγγιση.
Βουβωνοκήλη αποκατάσταση
Ανεξάρτητα της χειρουργικής μεθόδου αποκατάστασης της βουβωνοκήλης, ο ασθενής θα λάβει οδηγίες μετά το χειρουργείο για
- φαρμακευτική αγωγή (απλά αναλγητικά φάρμακα),
- παρακολούθηση
- αποφυγή έντονης καταπόνησης του κοιλιακού τοιχώματος (κυρίως αποφυγής άρσης βάρους) για μερικές εβδομάδες. Αυτό είναι σημαντικό προκειμένου να αποφευχθεί επανεμφάνιση (υποτροπή) της κήλης.
Ο Γενικός Χειρουργός, Δρ. Αναστάσιος Τσεχπενάκης, εφαρμόζει όλες τις τεχνικές ανοικτής και λαπαροσκοπικής αποκατάστασης βουβωνοκήλης. Αν πιστεύετε ότι πάσχετε ή έχετε διαγνωστεί με βουβωνοκήλη, μετά από εξέταση θα σας προτείνει την καλύτερη δυνατή και εξατομικευμένη για εσάς θεραπεία.
